ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΩ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ(ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ)

Οταν δεν καταφέρνουμε αυτό που επιδιώκουμε απογοητευόμαστε.
Ομως δεν σταματάμε την προσπάθεια.
Η απογοήτευση είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής, αλλά θα πρέπει να είμαστε σε θέση να την αποδεχτούμε και να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά, αν θέλουμε να έχουμε μια επιτυχημένη και ικανοποιητική ζωή. 
 Ξεκινήσαμε κουβεντιάζοντας την παρακάτω εικόνα από το βιβλίο

Το παιδάκι είναι απογοητευμένο. Τι θα μπορούσε να κάνει για να ηρεμήσει;. Τα παιδιά θυμήθηκαν αυτά που είχαμε πει για τον θυμό και τις τις τεχνικές ηρεμίας. Είπαν ότι θα μπορούσε να ακούσει μια ωραία μουσική, να πάει σε κάποιον φίλο του να παίξει να αγκαλιάσει κάποιον δικό του ή κάποιο αρκουδάκι να ξαπλώσει να χορέψει να πάει μια βόλτα κλπ.

Τα παιδιά πήραν την έκφραση της απογοήτευσης.

Στη συνέχεια τα παιδιά απάντησαν σε ερωτήσεις που δίνει το βιβλίο πως θα ένιωθαν και τι θα έκαναν αν τους συνέβαινε κάτι;
Περιγράψαμε κάποιο περιστατικό που νιώσαμε απογοητευμένοι. Πρώτη ξεκίνησα εγώ περιγράφοντας στα παιδιά πόσο απογοητεύτηκα όταν την πρώτη φορά που έδωσα εξετάσεις για να πάρω το δίπλωμα του αυτοκινήτου κόπηκα. Ηθελα τόσο πολύ να το πάρω!! Ομως δεν τα παράτησα προσπάθησα και την δεύτερη φορά φυσικά τα κατάφερα. Στη συνέχεια είπαν τα παιδιά περιστατικά όπου ένιωσαν απογοήτευση και στη συνέχεια το ζωγράφισαν

 

 

 

 

 Εμπλέξαμε και τους γονείς και τους ζητήσαμε να μας περιγράψουν κάποια στιγμή που ένιωσαν απογοήτευση. Οταν τις  διάβασα στα παιδιά δεν έλεγα το όνομα του γονιού και είχε πλάκα γιατί το καθένα προσπσθούσε να καταλάβει ποια ιστορία ήταν της μαμά του. Σας παραθέτω μερικές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συμπληρώσαμε την λέξη απογοήτευση στο λεξικό συναισθημάτων

Βρήκαμε εικόνες παιδιών που δείχνουν απογοήτευση

Τα παιδιά έκαναν μια κατασκευή με τουβλάκια

Ομως κάποιος την χάλασε

 Δεν νευριάζουμε ούτε κλαίμε απλώς την κάνουμε καλύτερη από την προηγούμενη

Η Αννα που είχε παρουσίαση εκείνη τη μέρα έφερε κορίνες για να παίξουν. Την πρώτη φορά που έριξε δεν πέτυχε ούτε μία. Απογοητεύτηκε αλλά προσπάθησε πάλι και την δεύτερη φορά τα κατάφερε πολύ καλά.

 

Οταν παίζουμε ένα παιχνίδι μπορούμε να κερδίζουμε όλοι; Μπορεί να κερδίζει πάντα ο ίδιος; Θα είχε τότε ενδιαφέρον; Θα ήταν δίκαιο για τους άλλους και πως θα αισθανόταν οι άλλοι; Είναι φυσιολογικό να θέλουμε να κερδίζουμε και να μην θέλουμε να χάνουμε. Ομως το σημαντικό είναι να παίζουμε για την χαρά του παιχνιδιού να μη ξέρουμε μέχρι το τέλος ποιος θα κερδίσει και να μην αποθαρρυνόμαστε από τις αποτυχίες. Παίξαμε μουσικές καρέκλες σε ομάδες.

 Η νικήτρια της πρώτης ομάδας

 Η νικήτρια της δεύτερης ομάδας

 Η νικήτρια της τρίτης ομάδας

 Και επειδή εμείς παίζουμε για τη χαρά του παιχνιδιού αγκαλιάσαμε και τα τρία τα παιδιά που νίκησαν

Παίξαμε και το παιχνίδι -το ναυάγιο- από το βιβλίο

Είδαμε στο youtube την ιστορία -Τα τρία δέντρα-
 Σας την παραθέτω 

Κάποτε στην κορφή ενός λόφου στέκονταν τρία μικρά δέντρα και ονειρεύονταν τι ήθελαν να γίνουν όταν μεγαλώσουν. 

Το πρώτο κοίταξε ψηλά τα αστέρια και είπε: «Θέλω να φυλάω ένα θησαυρό. Θέλω να είμαι καλυμμένο με χρυσάφι και γεμάτο πολύτιμους λίθους. Θα είμαι το πιο όμορφο θησαυροφυλάκιο στον κόσμο!»

Το δεύτερο κοίταξε μακριά ένα μικρό ποταμάκι που αργοκυλούσε στο δρόμο του για τη θάλασσα. «Εγώ θέλω να ταξιδεύω τις μεγάλες θάλασσες και να μεταφέρω δυνατούς βασιλιάδες. Θα είμαι το πιο δυνατό καράβι στον κόσμο!»

Το τρίτο δέντρο κοίταξε χαμηλά στη κοιλάδα από κάτω, όπου δραστήριοι άντρες και γυναίκες δούλευαν σε μια πόλη γεμάτη ζωντάνια. «Εγώ δε θέλω να αφήσω την κορφή του βουνού. Θέλω να γίνω τόσο ψηλό που, όταν σταματούν οι άνθρωποι για να με κοιτάξουν, θα σηκώνουν τα μάτια τους στον ουρανό και θα σκέφτονται το Θεό. Θα είμαι το ψηλότερο δέντρο στον κόσμο.»

Τα χρόνια πέρασαν. Ήρθε η βροχή, βγήκε ο ήλιος και τα μικρά δέντρα ψήλωσαν. 

Μια μέρα τρεις ξυλοκόποι ανέβηκαν στο βουνό. Ο πρώτος κοίταξε το πρώτο δέντρο και είπε: «Αυτό το δέντρο είναι όμορφο. Είναι ακριβώς αυτό που θέλω», είπε, και με μια κίνηση του αστραφτερού τσεκουριού του το δέντρο έπεσε.

«Τώρα θα με κάνουν ένα όμορφο μπαούλο και θα φυλάω θαυμάσιους θησαυρούς!», είπε το πρώτο δέντρο...

Ο δεύτερο ξυλοκόπος κοίταξε το δεύτερο δέντρο και είπε: «Αυτό το δέντρο είναι δυνατό. Είναι ακριβώς αυτό που θέλω», είπε, και με μια κίνηση του αστραφτερού του τσεκουριού έπεσε το δεύτερο δέντρο. «Τώρα θα ταξιδέψω τις μεγάλες θάλασσες!» σκέφτηκε εκείνο, «Θα γίνω δυνατό καράβι για δυνατούς βασιλιάδες!»...

Το τρίτο δέντρο απογοητεύτηκε, όταν ο τελευταίος ξυλοκόπος κοίταξε κατά το μέρος του. Στεκόταν ευθύ και ψηλό και σημάδευε γενναία τον ουρανό. Ο ξυλοκόπος κοίταξε ψηλά και μουρμούρισε «Οποιοδήποτε δέντρο μου κάνει». Με μια κίνηση του αστραφτερού του τσεκουριού έπεσε και το τρίτο δέντρο...

Το πρώτο δέντρο χάρηκε, όταν ο ξυλοκόπος το πήγε στον ξυλουργό. Αλλά εκείνος το έκανε παχνί για τα ζώα. Το άλλοτε όμορφο δέντρο δεν καλύφθηκε με χρυσό ούτε με θησαυρό. Το επένδυσαν με πριονίδια και το γέμισαν σανό για να τρώνε τα πεινασμένα ζώα μέσα σε ένα στάβλο.

Το δεύτερο δέντρο χαμογέλασε, όταν ο ξυλοκόπος το πήγε στο ναυπηγείο, όμως κανένα δυνατό καράβι δε φτιάχτηκε εκείνη τη μέρα. Αντί γι' αυτό, το άλλο δυνατό δέντρο με το σφυρί και το πριόνι έγινε μια βάρκα για ψάρεμα. Παραήταν μικρή και αδύναμη για να περάσει τους ωκεανούς ή ακόμα και ένα ποτάμι. Παρά μονάχα το πήγαν σε μια μικρή λίμνη.

Το τρίτο δέντρο μπερδεύτηκε, όταν ο ξυλοκόπος το έκοψε σε δυνατά δοκάρια και το άφησε στο ξυλουργείο. «Τι έγινε;» αναρωτήθηκε το ψηλό αυτό δέντρο, «Αυτό που ήθελα πάντα ήταν να στέκομαι στην κορφή του βουνού και να δείχνω τον Θεό...».

Πολλές μέρες και νύχτες πέρασαν. Τα τρία δέντρα σχεδόν ξέχασαν τα όνειρά τους. 

Αλλά μια νύχτα, χρυσό φεγγαρόφως ξεχύθηκε πάνω στο πρώτο δέντρο καθώς μια νεαρή γυναίκα απόθεσε το νεογέννητο μωρό της μέσα στη φάτνη. «Μακάρι να μπορούσα να του φτιάξω μια κούνια», ψιθύρισε ο άντρας της. Η μητέρα έσφιξε το χέρι του

και χαμογέλασε καθώς το φεγγαρόφωτο έλαμψε πάνω στο λείο και στιβαρό ξύλο. «Αυτή η φάτνη είναι όμορφη», είπε. Και ξαφνικά το πρώτο δέντρο κατάλαβε ότι κρατούσε τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου...

Ένα βράδυ, ένας κουρασμένος ταξιδιώτης και οι φίλοι του μπήκαν σε μια παλιά ψαρόβαρκα. Ο ταξιδιώτης αποκοιμήθηκε, καθώς το δεύτερο δέντρο άνοιξε ήσυχα τα πανιά του μέσα στη λίμνη. Γρήγορα σηκώθηκε σφοδρή καταιγίδα γεμάτη κεραυνούς. Το μικρό δέντρο λύγισε απ' το φόβο. Ήξερε ότι δεν είχε τη δύναμη να μεταφέρει τόσους πολλούς επιβάτες με ασφάλεια μες στον αέρα και τη βροχή. Ο κουρασμένος άντρας ξύπνησε. Σηκώθηκε, άπλωσε το χέρι του και είπε: «Ησύχασε..!». Η καταιγίδα σταμάτησε

τόσο γρήγορα όσο είχε ξεκινήσει. Και ξαφνικά το δεύτερο δέντρο κατάλαβε ότι μετέφερε το βασιλιά του ουρανού και της γης...

Μια Παρασκευή πρωί το τρίτο δέντρο ξαφνιάστηκε όταν τράβηξαν το δοκάρι του από τον ξεχασμένο σωρό με τα ξύλα. Δείλιασε καθώς το μετέφεραν μέσα από τους χλευασμούς του αγριεμένου πλήθους. Τρόμαξε, όταν οι στρατιώτες κάρφωσαν τα χέρια ενός άντρα πάνω του. Ένιωσε άσχημο, τραχύ και σκληρόκαρδο. Αλλά την Κυριακή το πρωί, όταν ανέτειλε ο ήλιος και η γη κάτω απ' το δέντρο άρχισε να τρέμει με χαρά, το τρίτο δέντρο ήξερε ότι η αγάπη του Θεού είχε αλλάξει τα πάντα. Είχε κάνει το τρίτο δέντρο δυνατό. Και κάθε φορά που οι άνθρωποι σκέφτονταν το τρίτο δέντρο, σκέφτονταν τον Θεό. Αυτό ήταν καλύτερο από το να είναι το ψηλότερο δέντρο στον κόσμο...

 

Γι' αυτό την επόμενη φορά που θα απογοητευτείτε, επειδή δεν γίνατε αυτό που θέλατε, απλά παραμείνετε στη θέση σας και νιώστε ευτυχισμένοι, γιατί κάποιος, κάπου αλλού ίσως σκέφτεται κάτι καλύτερο να σας δώσει...

Επτά τρόποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει την απογοήτευση.

---

Αν μπορούσατε να προστατεύσετε το μικρό σας από τις κακοτοπιές της ζωής, τα αρνητικά συναισθήματα και τις απογοητεύσεις είναι σίγουρο ότι θα το κάνατε. Επειδή, όμως, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπο με όλα τα παραπάνω (ακόμα και για πράγματα που για έναν ενήλικα δεν έχουν την ίδια σημασία όπως θα είχαν για ένα παιδί) η καλύτερη προστασία είναι να του δώσετε τα εφόδια για να διαχειρίζεται τα δύσκολα συναισθήματα.

Ένα από αυτά είναι και η απογοήτευση. Απογοήτευση επειδή δεν τα πήγε καλά στο σχολείο, επειδή δεν τα κατάφερε σε μια δραστηριότητα, επειδή τσακώθηκε με το φίλο του. Για να την ξεπεράσει εύκολα δεν έχετε παρά να το βοηθήσετε με 7 τρόπους.

Προσέξτε τι του λέτε.Το να υποβαθμίζετε τα συναισθήματα του ή να παριστάνετε πως δεν υπάρχουν δεν βοηθάει σε καμία περίπτωση. Για να διαχειριστεί πιο εύκολα την απογοήτευση θα πρέπει να κατανοήσει τι είναι αυτό που αισθάνεται αλλά και να μην νιώθει περίεργα που το αισθάνεται. Φροντίστε ακόμα να αποφύγετε εκφράσεις του τύπου «έτσι είναι η ζωή» ή «κανένας δεν είναι τέλειος» διότι θα το κάνετε να αισθανθεί χειρότερα (ότι δεν έχει τον έλεγχο, ότι δεν έχει σημασία το πόσο προσπαθεί κοκ.) και θα του προκαλέσετε σύγχυση.

Δώστε του χώρο και χρόνο. Κάποια παιδιά χρειάζονται χώρο και μια απόσταση από τα γεγονότα για να επεξεργαστούν αυτό που αισθάνονται, ειδικά αν είναι εσωστρεφή. Μην πιέζετε λοιπόν το μικρό σας να σας μιλήσει και αφήστε του λίγο χώρο για να σκεφτεί πριν αποφασίσει να σας ανοιχτεί.

Προσφέρετε την αγκαλιά σας. Κάντε του σαφές ότι βρίσκεστε δίπλα του για να το αγκαλιάσετε και να το ακούσετε, φροντίζοντας ταυτόχρονα ούτε να υποβαθμίζετε τα συναισθήματά του αλλά ούτε και να προκαλείτε μεγαλύτερο ζήτημα από το υπάρχον.

Καθησυχάστε το. Ηρεμήστε το, υπενθυμίζοντάς του ότι όλα θα πάνε καλά και ότι σίγουρα θα βρεθεί κάποια λύση. Υπενθυμίστε του δε ένα περιστατικό από το παρελθόν όπου πάλι απογοητεύτηκε αλλά τελικά όλα έφτιαξαν ή διηγηθείτε του μια ανάλογη δική σας ιστορία, όπου είχατε βιώσει ίδια συναισθήματα.

Αναθεωρήστε τον τρόπο που εσείς διαχειρίζεστε την απογοήτευση. Επειδή το μικρό σας παίρνει παραδείγματα από εσάς και στην ουσία αντιγράφει τις αντιδράσεις σας και το πώς διαχειρίζεστε τις καταστάσεις, κατανοήστε τον τρόπο που εσείς διαχειρίζεστε την απογοήτευση και αναζητήστε πιο θετικούς τρόπους αν βλέπετε πως δυσκολεύεστε.

Αλλάξτε τις προσδοκίες σας.Μάθετε τον λόγο για τον οποίο απογοητεύτηκε και εστιάστε στην προσπάθειά του αντί για το αποτέλεσμα, αλλά και τις ικανότητες ή τις μικρές επιτυχίες που είχε ενώ προσπαθούσε.

Εστιάστε στο τι θα μπορούσε να αποκομίσει από την εμπειρία. Μπορεί η απογοήτευση να είναι ένα δύσκολο συναίσθημα, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ευκαιρία για να μάθει κάτι το παιδί σας. Συζητήστε για παράδειγμα τι θα μπορούσε να έχει κάνει διαφορετικά, τι έμαθε από όλο αυτό και εστιάστε στο πώς μπορεί να γίνει καλύτερο ή να προσπαθεί περισσότερο.  

- See more at: http://www.happyparenting.gr/paidi-efhbos