Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η πρωτογενής πρόληψη εκδήλωσης περιστατικών βίας και η καλλιέργεια της συναισθηματικής ανάπτυξης, με ιδιαίτερη έμφαση στην εξοικείωση-αποδοχή του «άλλου». Με ποιους τρόπους βοηθάμε τον εαυτό μας, ως άτομο, αλλά και ως μέλος της ομάδας, να αποδεχτεί τον «άλλον», αλλά και να αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας όταν νιώσει ότι απειλείται; Ενδυνάμωση- Συνεργασία-Αποδοχή. Τα τρία στάδια που οφείλουμε να δουλεύουμε με τις ομάδες των παιδιών από μικρή ηλικία. Όσο πιο πολύ εξοικειωνόμαστε με τον «άλλον», τόσο πιο πολύ μειώνουμε τις περιπτώσεις εκδήλωσης βίας προς αυτόν/ή.
1ο εργαστήριο: « Ένας κύκλος μας ενώνει».
-Τα παιδιά κάθονται στο έδαφος σε σχήμα κύκλου. Ο/Η εκπαιδευτικός ζητάει να σηκωθούν σαν ελατήρια, τα παιδιά που έχουν ένα κοινό εξωτερικό χαρακτηριστικό π.χ. όσα παιδιά έχουν κοντά μαλλιά ή όσα παιδιά φοράνε παπούτσια με κορδόνι. Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται και κάθε φορά σηκώνονται διαφορετικές ομάδες παιδιών με βάση κάποιο κοινό χαρακτηριστικό. Τα παιδιά στέκονται στον κύκλο και ένα ένα με σειρά λέει το όνομά του, ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα και ποιο το αγαπημένο του παιχνίδι.
« Δυναμώνω - Προστατεύω - Πιστεύω στον εαυτό μου» Αυτοεκτίμηση
Τα παιδιά καλούνται να συναποφασίσουν στην ολομέλεια ερωτήσεις που θα θέσουν σε όλα τα παιδιά, για να διαπιστώσει το κάθε παιδί, πόσο καλά γνωρίζει τον εαυτό του (π.χ. Τι καταφέρνω πολύ καλά, Τι με κάνει νιώθω πιο δυνατός/ή,…κ.ά.).Χωρίζονται σε ζευγάρια και σε παιχνίδι ρόλων παίζουν το δημοσιογράφο και το άτομο που του παίρνουν συνέντευξη.
Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες. Η κάθε ομάδα παίρνει μια εικόνα με κείμενο από ένα αλλόγλωσσο παραμύθι. Παρατηρούν τα γραπτά σύμβολα. Διατυπώνουν υποθέσεις για το τι μπορεί να γράφουν. Συζητούν για το ρόλο της εικόνας στην κατανόηση των παραμυθιών.
Παρουσιάζουμε στα παιδιά μία κούκλα, τον Ιγκόρ, ο οποίος αφηγείται την ιστορία του.