Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: ΠΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Τι να πούμε στα παιδιά για το θέμα που δεν θα θέλαμε ποτέ να τους μιλήσουμε: αρκεί η εξήγηση πως «η γιαγιά έφυγε για ένα μακρινό ταξίδι» ή πως ο γερο-γάτος της οικογένειας «κοιμήθηκε για πάντα»; Να πώς συζητάμε με τα παιδιά για τον θάνατο. Απλά. Ακόμα κι αν χρειαστεί να παραδεχτούμε «δεν ξέρω», ή να κλάψουμε αγκαλιά…
Μια Κυριακή βράδυ, ύστερα από μια μέρα γεμάτη γέλια και κυνηγητά στην παιδική χαρά, πίτσα και μαξιλαροπόλεμο, καθώς ο Κωστής τρύπωνε κουρασμένος στο κρεβάτι κι όλα έδειχναν πως θα έκλεινε η ξέγνοιαστη μέρα του με ένα νυσταγμένο φιλί για καληνύχτα, να είναι φρέσκος την επομένη στο νηπιαγωγείο…  Ξαφνικά ο μικρός βάζει τα κλάματα και μου λέει γεμάτος ανησυχία, «Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω, ακόμα κι αν είναι να πάω στον παράδεισο…»


Έτσι απροσδόκητα, σε ένα δωμάτιο γεμάτο γενναίους ιππότες στους τοίχους και χαμογελαστές φατσούλες κολλημένες στην ντουλάπα, «εισβάλλει» και σκορπά τη σκιά του ο θάνατος. Τον περασμένο Μάιο -εξηγεί η μητέρα του Κωστή- ο καλύτερος φίλος του 5χρονου γιου της έχασε ξαφνικά τον πατέρα του από ανακοπή. «Ο Κωστής με ρώτησε τι έγινε με τον μπαμπά του Τάσου, πού θα πήγαινε, προσπάθησα να τον καθησυχάσω για να μην τρομάξει, του είπα πως έγινε αστέρι στον ουρανό. Δεν το συζητήσαμε περισσότερο, για να μην αγχωθεί το παιδί. Κάποιος πρέπει να του μίλησε για τον παράδεισο, ίσως η γιαγιά του. Τώρα, μήνες μετά το περιστατικό με τον πατέρα του φίλου του, μου βγάζει αυτόν τον φόβο του θανάτου συχνά πριν πάει να κοιμηθεί».

Είναι μέσα στη ζωή… Κι όμως, τα παιδιά είναι πολύ πιο εξοικειωμένα με την έννοια της απώλειας από όσο νομίζουμε. «Ακούν για τον θάνατο στα παραμύθια, βλέπουν αγαπημένους τους ήρωες στα κινούμενα σχέδια να πεθαίνουν, παρατηρούν στη φύση νεκρά λουλούδια, πουλιά ή άλλα ζώα», σημειώνει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια (MSc στη Συμβουλευτική Ψυχολογία), Νατάσσα Νικολακάκου. «Όλα αυτά δίνουν το έναυσμα για συζήτηση γύρω από τη ζωή και τον θάνατο. Όταν αποφεύγουμε να θίξουμε αυτά τα ζητήματα, περιορίζουμε τη δυνατότητα των παιδιών να εκφράσουν απορίες και συναισθήματα. Η δυσκολία και η αναβλητικότητα που συχνά χαρακτηρίζει τους γονείς αντικατοπτρίζει, συνήθως, τη δική τους αδυναμία διαχείρισης της απώλειας και του θανάτου καθώς και των συναισθημάτων που αναδύονται».
Πότε μιλάμε στα παιδιά για τον θάνατο. Η απάντηση είναι απλή: όταν μας ρωτήσουν. Το πώς και το πότε εξαρτάται από το κάθε παιδί, την ηλικία, την ιδιοσυγκρασία και τις εμπειρίες του. «Ανάλογα με την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού χρησιμοποιούμε αντίστοιχο λεξιλόγιο και έννοιες που μπορεί να καταλάβει χωρίς να μπερδευτεί», διευκρινίζει η κυρία Νικολακάκου: «Σε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας μιλάμε απλά και άμεσα δίνοντας έναν ορισμό του θανάτου χωρίς να το υπερφορτώσουμε με πολλές πληροφορίες. Σε αυτήν την ηλικία το παιδί δεν αντιλαμβάνεται τον θάνατο ως μόνιμη κατάσταση, αλλά ως κάτι αναστρέψιμο. Όσο μεγαλώνει και διαχειρίζεται πιο εύκολα αφηρημένες έννοιες, μπορούμε να εμβαθύνουμε».
Ο φόβος του θανάτου Όταν το παιδί εκφράζει φόβο ότι θα πεθάνει ο ίδιος, οι γονείς του ή ο παππούς, πώς το καθησυχάζουμε χωρίς να ωραιοποιούμε τον θάνατο ή να του πούμε ψέματα και αοριστίες; «Ο φόβος είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης κάθε παιδιού», εξηγεί η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. «Από την ηλικία περίπου των 6 ετών ενισχύεται και παίρνει πιο ξεκάθαρη μορφή και ο φόβος του θανάτου. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον θάνατο ως κάτι οριστικό και αμετάκλητο».
Η διαχείριση της απώλειας. Πώς βοηθάμε τα παιδιά να διαχειριστούν την απώλεια, είτε πρόκειται για τον θάνατο της πολυαγαπημένης τους γιαγιάς είτε για τον χαμό του αγαπημένου τους ζώου; «Ο θάνατος του κατοικίδιου, όπως φυσικά και ο θάνατος κάποιου αγαπημένου ατόμου από το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον, φέρνει το παιδί αντιμέτωπο με το αναπόφευκτο του θανάτου δημιουργώντας πολλές ερωτήσεις και συναισθήματα», επισημαίνει η κυρία Νικολακάκου: «Είναι σημαντικό να μην αποκρύψουμε το γεγονός, αλλά να ενημερώσουμε το παιδί με ειλικρίνεια και σαφήνεια για το τι συνέβη. Με αυτόν τον τρόπο εμπλέκουμε το παιδί στη διαδικασία του πένθους, το βοηθάμε να έρθει σε επαφή με το συναίσθημα του πόνου και της απώλειας και να αποδεχτεί τον αποχωρισμό».


Η ειδικός συμβουλεύει, επίσης, να δώσουμε στο παιδί τον χρόνο που χρειάζεται για να περάσει τα στάδια του πένθους. «Επιτρέψτε του να κλάψει, να στενοχωρηθεί, να εκτονώσει το συναίσθημά του. Μην προσπαθήσετε να το ανακουφίσετε γρήγορα απομακρύνοντας τη σκέψη του από το γεγονός. Εκφράστε στο παιδί και τα δικά σας συναισθήματα ώστε να λάβει το μήνυμα ότι η έκφραση των συναισθημάτων είναι υγιής αντίδραση. Προτείνετε εναλλακτικούς τρόπους εκτόνωσης του συναισθήματος μέσα από τη ζωγραφική ή το παιχνίδι. Ζωγραφίστε μαζί, παίξτε με τις κούκλες παιχνίδια ρόλων μέσα από τα οποία θα έρθει σε επαφή με το συναίσθημά του. Διερευνήστε για τυχόν συναισθήματα ενοχής, διαβεβαιώστε το παιδί ότι σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται ή δεν θα μπορούσε να αποτρέψει τον θάνατο του αγαπημένου προσώπου». Το πιο ουσιαστικό, όπως τονίζει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, είναι να υπάρξει ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον όπου το παιδί θα μπορέσει να εκφράσει τις ερωτήσεις του, να εκτονώσει τα συναισθήματά του, να μιλήσει για τους φόβους του.
Μαμά, φοβάμαι… Όταν το παιδί εκφράζει τον φόβο ότι μπορεί να πεθάνει το ίδιο η κάποιος από την οικογένεια -σύμφωνα με την ψυχολόγο και ψυχοθεραπεύτρια κυρία Νικολακάκου- είναι σημαντικό να:
Ακούσετε το παιδί προσεκτικά και να διερευνήστε την πηγή του φόβου του. Είναι πιθανό να υπήρξε πρόσφατα κάποιος θάνατος στην οικογένεια ή το φιλικό περιβάλλον που να κινητοποίησε το άγχος θανάτου. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση για το γεγονός καθώς και χρόνος να πενθήσει το παιδί την απώλεια που βίωσε.
Να είστε ανοιχτοί και δεκτικοί στις σκέψεις και τις αγωνίες του. Δείξτε ότι είστε δίπλα του, ότι αντέχετε να μιλήσετε μαζί του για δύσκολα και οδυνηρά θέματα.
Καλλιεργήστε το αίσθημα της ασφάλειας. Διαβεβαιώστε το ότι τόσο το ίδιο όσο και εσείς έχετε μπροστά σας πολλά χρόνια να ζήσετε τη ζωή σας και ότι θα είστε δίπλα του να το προσέχετε και να το φροντίζετε. Ο τόνος της φωνής σας πρέπει να χαρακτηρίζεται από ηρεμία και σιγουριά.


Το λεξιλόγιο της απώλειας
Η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Νατάσα Νικολακάκου συμβουλεύει τους μεγάλους πώς να μιλήσουν στα παιδιά για τον θάνατο και την απώλεια. Ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού είναι σημαντικό:
  •  Να χρησιμοποιούμε απλό και ξεκάθαρο λεξιλόγιο. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «πέθανε», παρά «κοιμήθηκε», «πήγε ταξίδι», «έφυγε», καθώς αυτές οι έννοιες μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν τα παιδιά με κίνδυνο να αναπτύξουν φοβίες σε σχέση με τον ύπνο ή την απομάκρυνση των δικών τους.
  •     Να δίνουμε σαφείς εξηγήσεις. Ιδιαίτερα στα μικρότερα παιδιά εξηγούμε με κατανοητό τρόπο τι σημαίνει θάνατος εστιάζοντας κυρίως στην παύση των φυσικών λειτουργιών: «Όταν κάποιος πεθαίνει δεν αναπνέει, δεν τρώει, δεν περπατάει, δεν αισθάνεται πόνο».
  •       Να δίνουμε στο παιδί χρόνο να εκφράσει τις απορίες και τα συναισθήματά του. Τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο να αφομοιώσουν κάποιες έννοιες και πολλές φορές είναι απαραίτητη η επανάληψη. Απαντήστε στις ερωτήσεις τους γύρω από τον θάνατο με ηρεμία και υπομονή.
  •    Να είμαστε ειλικρινείς αν δεν γνωρίζουμε την απάντηση σε κάποιο ερώτημα. Είναι προτιμότερο να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε ότι δεν ξέρουμε πώς να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα παρά να δώσουμε μια εξήγηση που δεν μας εκφράζει καθώς τα παιδιά εύκολα μπορούν να διαισθανθούν ή να καταλάβουν την αμφιβολία στη φωνή μας.
  •       Να είμαστε προσεκτικοί στο πώς θα εισάγουμε το θέμα της θρησκείας. Αναφορές στον Θεό όπως «ήταν θέλημα Θεού», «ο Θεός τον/την πήρε κοντά Του», μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση στα παιδιά, κυρίως μικρότερης ηλικίας, καθώς μπορεί να προκαλέσουν συναισθήματα φόβου και ανασφάλειας.

ΠΗΓΗ: MIKROIMEGALOI.GR

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΒΡΟΧΗΣ

Την περασμένη εβδομάδα επιδή ο καιρός ήταν βροχερός βρήκαμε ευκαιρία να ασχοληθούμε με τον κύκλο του νερού. Κάναμε κάποιες δραστηριότητες

το πειραμα
 Κάρτες από (kindyKids)

 κάρτες για τον κύκλο του νερού

ζωγραφίσαμε


και στον υπολογιστή

 στο kidspiration
 
κάναμε κατασκευη τον κύκλο του νερού
 κάναμε ομπρέλες με διάφορα υλικά
Είδαμε διάφορα βίντεο στον υπολογιστή


δραματοποιήσαμε τον κύκλο του νερού
οι σταγόνες είναι στη θάλασσα
 ο ήλιος με τις ακτίνες του
 τις τραβάει κοντά του
 κι αρχίζουν ν ανεβαίνουν ψηλά
 φτάσανε στον ουρανό
 αρχίζει και φυσά
 έρχονται η μια κοντά στην άλλη και αγκαλιάζονται
 και σχηματίζουν ένα μεγάλο σύννεφο που αρχίζει και βαραίνει
 Αρχίζουν να πέφτουν προς τη γη οι σταγόνες με τη μορφή βροχής
η βροχή  πέφτει στα βουνά
 στα ποτάμια
 και απο τα ποταμια στη θάλασσα
                        και ξαναγυρνούν από εκεί που ξεκίνησαν
Διαβάσαμε το παρακάτω παραμύθι

και το ζωγραφίσαμε

Σκεφτήκαμε μέσα από μικρές ιστορίες να  περάσουμε στα παιδιά τις έννοιες βυθίζομαι επιπλέω
Ενα μυρμηγκάκι είναι πολύ στεναχωρημένο γιατί έβρεξε και έξω από τη φωλιά του δημιουργήθηκε μια τεράστια λίμνη. Πως θα περάσαει απέναντι; Ανέβηκε σε μια πέτρα αλλά η πέτρα βούλιαξε. Ετσι μάζεψε διάφορα υλικά αλλά φοβάται να τα ρίξει στη λίμνη μήπως βουλιάξουν και αυτά. Ας το βοηθάσουμε παιδιά και να δούμε από τι υλικό θα πρέπει να είναι η βάρκα του για να μη βουλιάζει






Διαλυτότητα
Φεύγοντας τα 3 γουρουνάκια από το σπίτι τους η μαμά τους τους έδωσε από ένα σακουλάκι για το νέο τους σπίτι. Στο ένα έδωσε ζάχαρη(για να βάλει στο γάλα του) στο άλλο σκόνη απορρυπαντικό(για να πλύνει τα ρούχα του) και στο τρίτο φασόλια(για να μαγειρέψει).



 Στο δρόμο τα γουρουνάκια χρειάστηκε να περάσουν μέσα από μια λίμνη



Οταν έφτασαν στα σπίτια τους τα γουρουνάκια είδαν οτι τα σακουλάκια τους εκτός από το σακούλι με τα φασόλια ήταν άδεια.Δεν ήξεραν τι να πουν. Γιατί άραγε άδειασαν τα σακουλάκια και που πήγαν αυτά που είχαν μέσα; Να δοκιμάσουμε κι εμείς παιδιά και να εξηγήσουμε τι συνέβει;


Υδροπερατότητα
Η Ολυμπία η αγελαδίτσα είναι πολύ θυμωμένη γιατί εκεί που έβοσκε χορταράκι έπιασε μεγάλη μπόρα και έγινε μούσκεμα Ο κυρ Μένιος ο γαιδουράκος της είπε ότι έπρεπε να πάρει μια ομπρέλα. Μια εφημερίδα βρήκα και χώθηκα από κάτω είπε η αγελαδίτσα. Χα χα άρχισε να γελάει ο κυρ Μένιος δεν έχεις καθόλου μυαλό της είπε.


Ελάτε παιδιά να δούμε από τι υλικό μπορούμε να κάνουμε ομπρέλα για την αγελαδίτσα μας.
Κάναμε ομπρέλα από χαρτί κουζίνας έγινε μούσκεμα
 από χαρτοπετσέτα μούσκεμα έγινε πάλι
 από αντικολλητικό χαρτί μια χαρά δε βράχηκε η Ολυμπία
 από γκοφρέ χαρτί μούσκεμα έγινε
 από τσουβάλι-σακί πέρασε η βροχή από τις τρύπες
 ομπρέλα από εφημερίδα μούσκεμα έγινε
 από νάυλον μια  χαρά
 από αλουμινόχαρτο μια χαρά δε βράχηκε καθόλου
Ο Μιχαήλ έκανε ομπρέλα από εφημερίδα 
                 αλλά σε λίγο έγινε μούσκεμα κι αυτός



ΑΥΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΩΝ













ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ


Γιαγιά και παππού σας αγαπώ γιατί.....
με αφορμή την παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας


Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
 Μέσα από το παρακάτω βιβλίο, μέσα από εικόνες από διαδίκτυο και διάφορα βίντεο ασχοληθάκαμε με τα δικαιώματα των παιδιών
 Η Αφίσα μας ένα αερόστατο που μας πάει ψηλά

 



Ζωγραφίσαμε τα δικαιώματά μας (από τις κάρτες της Ανθής) και τα κρεμάσαμε στα κλαδιά της ελιάς που είναι και σύμβολο ειρήνης. Το δέντρο των δικαιωμάτων στολίζει την είσοδο του νηπιαγωγείου μας


Γράψαμε ο καθένας ξεχωριστά κάποιο δικαίωμα


Κάναμε έναν εννοιολογικό χάρτη με εικόνες που επέλεξαν τα παιδιά

Ζωγραφίσαμε στον υπολογιστή ένα δικαίωμα που θέλουμε
ΙΣΟΤΗΤΑ
 ΤΟΣΤ  ΚΑΙ ΧΥΜΟ
 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΦΙΛΟΥΣ


ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΠΙΤΙ








Κάναμε και ένα βιβλίο με τα δικαιώματα των παιδιών με εικόνες από το storybird βάλαμε μουσικούλα και με μεγάλη χαρά σας το παρουσιάζουμε