ΓΙΟΡΤΗ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Στιγμές από την γιορτούλα μας στο 1ο νηπιαγωγείο Προσοτσάνης

 Δραματοποίηση του παραμυθιού Ασπρογάλανο πανί της ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΣΟΥΡΕΛΗ

  Μιλούσανε οι νεράιδες.

-Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν και έδειξαν την Ελλάδα.

-Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.

Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.

-Κυρά, κυρά αρχόντισσα,

κυρά μας παινεμένη,

Ελλάδα δοξασμένη,

Τι χρώμα θέλεις να ‘χει η σημαία σου;

-Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.

Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν με τη γη και τα βουνά.

-Κυρά, κυρά αρχόντισσα,

κυρά μας παινεμένη,

 Ελλάδα δοξασμένη,

σκληρός ο τόπος.

Και η δουλειά σκληρή.

Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας.

 Γι’ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε τη σημαία μας.

Τα ‘γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι η Ελλάδα.

-Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.

Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια λαχταριστά ψάρια.

-Κυρά, κυρά αρχόντισσα,

κυρά μας παινεμένη,

Ελλάδα δοξασμένη,

εμάς οι ψυχές μας είναι δοσμένες στο γαλανό νερό.

Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει στη σημαία μας.

Τα ‘γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.

-Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.

Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημά του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.

-Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΝΟΣ

  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας κι ένας  νάνος

΅Ενας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!» Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα. Ο μεγάλος γίγαντας τα “χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο. Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια. Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.

 Ο γίγαντας και ο νάνος

 

Ζούσαν ευτυχισμένοι

Ενα πρωί όμως ο γίγαντας έβαλε ένα καπέλο πήρε και μια λόγχη και..........

Πήγε στον νάνο

 

 

Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.
Και ο γίγαντας ακόμα τρέχει..................

Οι κούκλες έγιναν (από την συνάδελφο Μαρία Παπαδοπούλου 5ο νηπιαγωγείο Δράμας)για το πρόγραμμα των φυσικών επιστημών και αφού τις είχαμε είπαμε να τις εκμεταλευτούμε.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ο σεβασμός είναι το θεμέλιο για μια υγιή και ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας.
Ξεκινά από τον  ίδιο μας  τον εαυτό. Οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό στους συνανθρώπους μας, στο περιβάλλον, τα ζωντανά όντα και τη φύση γενικότερα, χωρίς να ξεχνάμε το σεβασμό του νόμου , τα κοινωνικά πρότυπα.

Ο καθένας στον κόσμο έχει το δικαίωμα να ζει με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Για να μας σέβονται πρέπει κι εμείς να σεβόμαστε τους άλλους και να καταλάβουμε οτι όλοι είναι  μοναδικοί και πολύτιμοι όπως κι εμείς.Σεβασμός ένα δώρο που μπορεί να δώσει ο καθένας αλλά και να πάρει.

Ο Χρήστος έκλεισε τα μάτια του

 και φαντάστηκε ότι κρατά ένα πολύτιμο δώρο στα χέρια του.

Μα στ'αλήθεια κρατά ένα δώρο

Τι να έχει άραγε; Ανυπομονεί να το ανοίξει γιατί εκεί μέσα θα ανακαλύψει τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή του. Ανοιξε το κουτί και είδε έναν καθρέφτη. Κοίταξε μέσα και είδε τον εαυτό του.

Μοναδικός δε μοιάζει με κανέναν άλλον τέλειος πολύτιμος.

Τόσο υπέροχος που αξίζει να τον σέβονται όλοι.Εδωσε μια μεγάλη αγκαλιά στον εαυτό του και συνέχισε τη μέρα του.

 Σεβασμός συμπεριφέρομαι  σαν να είναι όλοι μοναδικοί αξιαγάπητοι, ικανοί και πολύτιμοι σαν και μένα.
Τα παιδιά ζωγράφισαν τον εαυτό τους μέσα σ έναν καθρέφτη. 

 

 

Πώς δείχνουμε ότι σεβόμαστε τον εαυτό μας; 

Φροντίζουμε το σώμα μας να είναι καθαρό πλένουμε τα χέρια μας, χτενίζουμε  τα μαλλιά μας, φοράμε παπούτσια για να προστατεύσουμε  τα πόδια μας, και φοράμε ζεστά ρούχα και σκουφάκια το χειμώνα  για να κρατήσουμε  το κεφάλι μας ζεστό).

Πώς δείχνουμε ότι σεβόμαστε τους άλλους;  

Περιμένουμε τη σειρά μας, δεν σπρώχνουμε μιλάμε ευγενικά. Λέμε ευχαριστώ παρακαλώ θα μπορούσα; Σεβόμαστε τους νόμους, τους κανόνες  και τους μεγαλύτερους. Οταν δανειζόμαστε κάτι από κάποιον άλλον το επιστρέφουμε πίσω όπως ακριβώς το πήραμε.Δείχνουμε σεβασμό όταν ακούμε τους άλλους, είμαστε διακριτικοί και λέμε ωραία πράγματα γι αυτούς. Δεν ενοχλώ με θόρυβο. Σκέφτομαι τους άλλους.
Μαζεύω τα πράγματά μου από τη διπλανή θέση του λεωφορείου, πριν μου το ζητήσουν. Δεν κάνω ότι μου έρθει,  αλλά σκέφτομαι τις συνέπειες στους άλλους.
Δεν κάνω αυτό που δεν θα ήθελα να μου κάνουν!

Πως δείχνουμε ότι σεβόμαστε στο σχολείο;
Οταν κάποιος μιλάει εμείς τον ακούμε ήσυχα και δίνουμε σημασία σ αυτόν που μιλά . Ακόμη κι αν δε συμφωνούμε μαζί του δεχόμαστε την άποψή του και τις αποφάσεις του. Σεβόμαστε τα παιχνίδια και τα πράγματα του σχολείου και δεν τα καταστρέφουμε. Μαζεύουμε τα παιχνίδια μας από κάτω όταν τελειώσουμε και τα βάζουμε εκέι που τα βρήκαμε. Μιλάμε ευγενικά στους φίλους μας και στις κυρίες. Σεβόμαστε το διαφορετικό και δεν κοροιδεύουμε. Εκφράζουμε τα συναισθήματά μας,είμαστε ευαίσθητοι στα συναισθήματα των άλλων και δεν τους προσβάλουμε.
Πως δείχνουμε ότι σεβόμαστε το περιβάλλον;

Δεν πετάμε σκουπίδια κάτω στον δρόμο. Κάνουμε ανακύκλωση σκουπιδιών. Φροντίζουμε να έχουμε θάλασσες καθαρές. Φυτεύουμε λουλούδια και δέντρα. Κυκλοφορούμε με τα πόδια ή με ποδήλατο.

 Πως δείχνουμε ότι σεβόμαστε τα ζώα;

Τα φροντίζουμε. Τα δίνουμε νερό και φαγητό. Δεν τα χτυπάμε ούτε τα κλωτσάμε. Αν δούμε ένα άρρωστο ζωάκι το πάμε στον κτηνίατρο. Δεν τα πληγώνουμε και δεν τα παραμελούμε. 

 Το κάναμε σε φύλλο εργασίας

 

 

 Μπορώ να φωνάξω και να κάνω πολύ θόρυβο όταν είμαι μόνος στην κορυφή του βουνού ή κάπου όπου δεν έχει άλλα άτομα γύρω μου και δεν ενοχλώ κανέναν.

Οταν όμως κάποιος κοιμάται και θέλει να ξεκουραστεί οφείλω να τον σέβομαι και δεν είναι σωστό να κάνω θόρυβο.

 Είδαμε εικόνες και τις βάλαμε όπου νομίζαμε ότι ταιριάζουν

Κάναμε το παρακάτω φύλλο εργασίας(από το διαδίκτυο)

Ζωγραφίσαμε κάποιον που σεβόμαστε πάρα πολύ κι εξηγήσαμε γιατί τον σεβόμαστε.

 

Είπαμε τι σημαίνει για τον καθένα η λέξη σεβασμός

 

 

 

 

Το γράψαμε

 

 

Το ζωγραφίσαμε

και τις ζωγραφιές τις κάναμε βιβλίο δείτε το πατώντας επάνω στον σύνδεσμο  http://issuu.com/472652/docs/________________

Μιλήσαμε για τον σεβασμό στο διαφορετικό και είδαμε άτομα διαφορετικά από μας και μάθαμε ότι όλοι αξίζουν να τους σέβονται

Είδαμε το αλφαβητο των κωφάλαλων και των τυφλών

 

και κάναμε ανασύνθεση της λέξης Σεβασμός στην νοηματική γλώσσα και στο αλφάβητο μπράιγ

 

 

 

Η λέξη Σέβομαι στην νοηματική από τα παιδιά μας

Διαβάσαμε την θλιμμένη παπαρούνα

Ζωγραφίσαμε

 

 

Κάναμε ένα παραμύθι με τα παιδιά για ένα αδέσποτο σκυλάκι που το βρήκαν κάποια παιδιά και το πήραν στο σπίτι για να το φροντίσουν. Διαβάστε το παραμύθι μας πατώντας επάνω στον σύνδεσμο
http://issuu.com/472652/docs/____________________________________fbabe554a1313a

Παίξαμε ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ  ΣΕΒΑΣΜΟΥ   

 Ζωγραφίζουμε σε χαρτί ένα ''μονοπάτι'' χωρισμένο σε μικρά τμήματα. Κόβουμε πράσινα και καφέ δεντράκια  και βάζουμε τα καφε δεντράκια  σε τυχαία σημεία στο μονοπάτι.

Εμφανίζεται ένα αλογάκι που κρατάει ένα γράμμα με το οποίο ζητάει από τα παιδιά να το βοηθήσουν να σώσουν το δάσος από την καταστροφή. Ολα τα δέντρα έχουν καεί και πρέπει να ζωντανέψουν και να γίνουν πράσινα.

Τα παιδιά ρίχνουν το ζάρι και κάνουν τόσα βήματα όσα λέει το ζάρι.

Οταν το αλογάκι σταματήσει πάνω σε ένα δεντράκι καφέ πρέπει να το σηκώσουν και να πουν μια απλή καθημερινή πράξη που δε δείχνει σεβασμό π.χ. ''σεβασμός δεν είναι όταν  παίρνω τη σειρά του άλλου''κλπ.

Τα παιδιά κατάφεραν κι έβγαλαν όλα τα καφέ δεντράκια έξω

Το παιχνίδι συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο μόνο που τώρα όπου σταματάει το άλογο θα πρέπει να βάζουν ένα πράσινο δεντράκι λέγοντας μια φράση που δείχνει σεβασμό -σεβασμός είναι όταν δεν κάνω φασαρία όταν οι άλλοι κοιμούνται. Με κάθε πράξη σεβασμού που λένε βάζουνκι ένα πράσινο δεντράκι κι έτσι το δάσος στο τέλος ζωντανεύει.

Κάναμε παντομίμα τις παρακάτω φράσεις
Γαλήνη ειρήνη μέσα μου 
σεβασμός για μένα 
σεβασμός για σένα
αγάπη για όλους μας!!

 Διαβάσαμε ένα παραμύθι-το ξύλινο πιάτο-

Το κάναμε δραματοποίηση.
Μια φορά ήταν ένας παππούς που έτρεμαν τα χέρια από την πολά δουλειά στα χωράφια όλα τα χρόνια

 Πολλές φορές τα πράγματα του έπεφταν από τα χέρια

 γλιστρούσαν

και γίνονταν κομμάτια

 Οταν έτρωγε δε μπορούσε να σηκώσει το κουτάλι ως το στόμα

 και το φαγητό έπεφτε από το κουτάλι

 Τότε σήκωνε το πιάτο κοντά στο στόμα

 αλλά τις πιο πολλές φορές του έπεφτε κι αυτό

Ο γιος του νευρίασε πολύ και αποφάσισε

να τον βάλει να τρώει μόνος του σε ξεχωριστό τραπέζι

 Και μάλιστα του έδωσε ένα ξύλινο πιάτο για να μη σπάει. Ο παππούς στεναχωρέθηκε πολύ.

 Μια μέρα το εγγονάκι του σκάλιζε ένα κομμάτι ξύλο

 Τι κάνεις εκεί; είναι κάτι για το σχολείο μήπως καμιά εργασία;τον ρώτησε ο πατέρας του.
-Σου κάνω ένα ξύλινο πιάτο για να το χρησιμοποιείς όταν θα είσαι γεράκος σαν τον παππού και θα τρέμουν τα χέρια σου.

 Ο πατέρας κατάλαβε πόσο λάθος έκανε με τον παππού. Δεν σεβάστηκε καθόλου το πρόβλημα που είχε ο παππούς μετα χέρια του.

Πήρε το μάθημά του και ο παππούς άρχισε πάλι να κάθεται με όλη την οικογένεια στο τραπέζι και να τρώει

 Μόνο που τώρα τον βοηθούσε το ίδιο το παιδί του.

Τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015, φιλοξενούμενοι και προσωπικό του Α' Οικοτροφείου Βαριάς Νοητικής Υστέρησης "Αρσινόη" της ΕΨΥΚΑ στην Προσοτσάνη, επισκέφθηκαν το νηπιαγωγείο μας.

Η επίσκεψη έγινε στο πλαίσιο των δράσεων ενημέρωσης και επαφής του οικοτροφείου με την κοινότητα και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας στις 10 Οκτώβρη.

Πραγματοποιήθηκε ενημέρωση των παιδιών μέσα από το διάβασμα παραμυθιού  όπου έγινε μετάδοση μηνυμάτων σε σχέση με τη διαφορετικότητα, το σεβασμό, την ισότητα και τις αξίες.

Στη συνέχεια πάνω σε λουλούδια που είχαμε κάνει από πριν με τα παιδιά

γράψανε τα μηνύματα

που έβγαλαν τα παιδιά μέσα από την επεξεργασία του παραμυθιού.

 

Μας φέρανε γλυκά και μας κεράσανε

 

 

 

αλλά κι εμείς είχαμε γλυκάκι γι αυτούς

 

 Η επίσκεψη έκλεισε με μια μεγάλη αγκαλιά από την πλευρά των παιδιών μας

 

 

 

Και φυσικά μια αναμηνηστική φωτογραφία

Ετοιμάσαμε και μια ωραία αφίσα να τους δώσουμε αλλά την ξεχάσαμε και την πήγαμε μετά στο οικοτροφείο. Καλλιο αργά παρά ποτέ.

Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Τούλα Κεφαλά(επιστημονικά υπεύθυνη)
Την κυρία Σατικίδου Ελευθερία(ψυχολόγο)
την κυρία Λαζαρίδου Κική(κοινωνική λειτουργό)
τον κύριο Γιάννη Κασάπη(διοικητικό υπάλληλο και χρέη φωτογράφου)
και τους κυρίους Χρήστο,Γιώργο και Θεόδωρο για την επίσκεψή τους στο νηπιαγωγείο μας και για την υπέροχη εμπειρία που ζήσαμε εμείς και τα παιδιά μας.

Κι ένα ακόμη παραμύθι που βρήκαμε και το διαβάσαμε

Βατράχια και διαμάντια

Πήραμε πηλό και κάναμε μικρά διαμάντια τα οποία βάψαμε και ρίξαμε χρυσόσκονη για να λάμπουν. Κάθε φορά που ένα παιδί θα δείχνει σεβασμό θα επιβραβεύεται και θα παίρνει ένα διαμαντάκι.

Είναι καθήκον όλων μας να εμπνεύσουμε στα παιδιά μας το σεβασμό. Να τα μάθουμε να σέβονται τον εαυτό τους, τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, το περιβάλλον τα πάντα, αν θέλουν να εμπνέουν το σεβασμό και τα ίδια στους άλλους.

Ο Σεβασμός: Ξεκινά μαζί σας!