Στιγμές από την γιορτούλα μας στο 1ο νηπιαγωγείο Προσοτσάνης
Δραματοποίηση του παραμυθιού Ασπρογάλανο πανί της ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΣΟΥΡΕΛΗ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Μιλούσανε οι νεράιδες.
-Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν και έδειξαν την Ελλάδα.
-Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.
Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.
-Κυρά, κυρά αρχόντισσα,
κυρά μας παινεμένη,
Ελλάδα δοξασμένη,
Τι χρώμα θέλεις να ‘χει η σημαία σου;
-Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.
Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν με τη γη και τα βουνά.
-Κυρά, κυρά αρχόντισσα,
κυρά μας παινεμένη,
Ελλάδα δοξασμένη,
σκληρός ο τόπος.
Και η δουλειά σκληρή.
Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας.
Γι’ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε τη σημαία μας.
Τα ‘γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι η Ελλάδα.
-Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.
Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια λαχταριστά ψάρια.
-Κυρά, κυρά αρχόντισσα,
κυρά μας παινεμένη,
Ελλάδα δοξασμένη,
εμάς οι ψυχές μας είναι δοσμένες στο γαλανό νερό.
Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει στη σημαία μας.
Τα ‘γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.
-Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.
Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι
απλώθηκε σε ουρανό και γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε
το πανί και το φίλημά του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.
-Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου