ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ

Δουλεύοντας με τα παιδιά τα σχήματα αξοιοποιήσαμε ένα ποιημα της φίλης μου Γιώτας Καλτσίδου το οποίο ενθουσίασε τα παιδιά.

Το ποίημα είναι αυτό:


Δυο ρόδες ζήλευαν πολύ, γιατί ήτανε στον πάτο.
κι όλη τη μέρα πίνανε, κρασάκι, άσπρο πάτο !
Θέλαν αυτές ν αλλάξουνε, το κυκλικό τους σχήμα
Να γίνουν …ίσως τρίγωνα και τότε, θα ταν …φίνα!
Όλη τη μέρα, κλαίγανε, μαύρες και σιωπηλές,
γιατί, όλα τα λάστιχα, είχαν πολλές δουλειές!
Ήτανε και χοντρούλες, , κι όλοι τις κοροιδεύαν
γι αυτό και οι κακόμοιρες, όλη τη μέρα κλαίγαν!
Κυλώντας λοιπόν, φτάσανε, σ ένα μικρό σπιτάκι
Που είχε τρίγωνη σκεπή, ήταν σωστό κουκλάκι!
Κι τρίγωνη σκεπή, καμάρωνε πολύ,
Γιατί, σ αυτόν τον κόσμο, αυτή ήταν κορυφή!
Λίγο πιο κάτω βρίσκονταν, και δυο παραθυράκια
Που ήτανε τετράγωνα, μ ωραία κουρτινάκια!
Ήταν ερωτευμένα και είχαν τόση αγάπη!
Μα, όμως τα χωρίσανε, κακό που είχαν πάθει!!!!
Γι αυτό και νοιώθαν μοναξιά, ποτέ δεν θα κολλούσαν,
Και οι ερωτικές ματιές, απέναντι περνούσαν!
Πιο κάτω στο σπιτάκι, υπήρχε μία πόρτα
Που ήταν ορθογώνια, αυτήν, έβλεπαν πρώτα!
Μα ένοιωθε τόση κούραση, συνέχεια ν ανοίγει,
σαν έπαιρνε την άδεια, θα έφευγε ταξίδι!
Τη μέρα , όμως που πάρκαρε, το αμάξι εκεί μπροστά της,
Φοβήθηκε πως θα χανε, την τόση ομορφιά της!
Κι όταν αυτό, σταμάτησε, κει έξω στην αυλή,
ένοιωσε ανακούφιση, που ήταν ζωντανή!
Και έπιασε κουβέντα, μα αυτές τις δύο ρόδες
Και τότε αυτή κατάλαβε, πως ήτανε σπιρτόζες!
«Είμαστε δυο ασήμαντες!» οι δύο ρόδες είπαν
Μα τότε η πόρτα μίλησε, κι ευθύς διαψευστήκαν!
«Έχετε σχήμα κυκλικό, όπως έχει κι ο ήλιος,
στις παιδικές τις ζωγραφιές, αγαπημένος φίλος!»
Κ ι οι δύο ρόδες ένοιωσαν, τότε, χαρά μεγάλη,
να μοιάζουνε στον ήλιο, ήταν τύχη μεγάλη!
Και τότε τα παράθυρα, που νιώθαν μοναξιά,
Το άκουσαν και ένοιωσαν, περήφανα κι αυτά!
Γιατί, η ορθογώνια, πόρτα με λογική,
Είπε πως ήταν τυχερά, που βρίσκονταν εκεί!
«Τετράγωνο το σχήμα, που σ όλους μας αρέσει,
τα έχει όλα ίσα, γι αυτό φτιάχνει το κέφι!
Και τότε ήρθε η σκεπή, με έπαρση μεγάλη
Και είπε σ όλους πως αυτή, δεν είναι όπως οι άλλοι!
Μα τότε η ορθογώνια, πορτούλα στο σπιτάκι
Είπε πως τρίγωνα πολλά, υπάρχουνε στην πλάση!
«Για κοίταξε τα σύννεφα, που αλλάζουν όλο σχήμα,
Να τα περιφρονούμε, αυτό, δεν είναι κρίμα;
Όλη η ζωή τους είναι, με σχήματα δεμένη.
Γι αυτό πρέπει να είμαστε, φίλοι μου, ενωμένοι!»
Και τότε όλα τα σχήματα, γίναν ωραία παρέα
Κι όλη τη μέρα πέρναγαν, αυτά, πολύ ωραία!
Τρίγωνα και τετράγωνα, κύκλοι και ορθογώνια,
Ορκίστηκαν πως θα ναι, φίλοι αυτοί, αιώνια!
                                       Γιώτα Καλτσίδου

Κι αφού παίξαμε με τις ρόδες την πόρτα τα παραθυράκια και την σκεπή εκανα ένα βίντεο το οποίο αφιερώνω στην αγαπημενη μου Γιώτα. Δείτε το βίντεο.